Blog

Vanuit Ubud zijn we vertrokken richting Padang Bai waar de boot richting Gili Meno zou gaan. De rit duurde ongeveer 1,5 uur en was eigenlijk zo voorbij. Padang Bai is niet meer dan een klein havenstadje waar mensen komen om óf de oversteek te maken richting de Gili Eilanden/Lombok óf om te duiken. Na mijn ‘lucht-in-in-mijn-hersenen-vreselijke-hoofdpijn-duikervaring’ in Nieuw Zeeland ga ik niet meer duiken (hoewel ik het wel prachtig vond) en dus was onze missie een ticket naar Gili Meno boeken.

Zoals gezegd zijn we zaterdag in Denpasar aangekomen. Het verschil met Java was meteen te merken. Het is hier kleiner en veel meer toeristisch. Vanuit Denpasar zijn we gelijk doorgegaan richting Bingin. Volgens de bijbel, Lonely Planet, moest de omgeving hier schitterend zijn en de stranden parelwit. Het ligt tevens op ongeveer een uurtje rijden van Kuta, het Salou van Indonesië. Hier heb ik persoonlijk helemaal niks mee en we hoopte dan ook dat al dat toerisme niet te erg was overgewaaid richting Bingin.

Woensdagochtend 11:15 uur dan eindelijk de lucht in, richting Indonesië. Na een wat vervelend vertrek konden we dan toch richting Schiphol. Na maanden ‘planning’, wat neerkomt op een Reisgids van Indonesië kopen en die in het vliegtuig lezen, werden we door De Keldertjes weg gebracht. Op een of andere manier werkt dat plannen vooraf niet voor ons. In Oktober je ticket boeken en de dinsdagavond voor je vertrek je tas pakken, ik noem het efficiëntie.

As we speak zitten we in Yogyakarta in Java. Uiteraard hebben we weer een hoop dingen meegemaakt die het benoemen waard zijn. We hadden jullie achter gelaten in Jakarta