Bloedzuigers & Tropisch Paradijs in Maleisië

Na ons dagje in de cameron highlands zijn we onze route door Maleisië vervolgd naar Kuala Tahan, dit ligt aan de rand van het Taman Negara. Taman Negara is het oudste Regenwoud gebied ter wereld, is 4343 vierkante km groot, ligt centraal in Maleisië en stikt van de bloedzuigers. En dan heb ik het over echte bloedzuigers, want de mensen hier zijn ontzettend aardig.

Wat we hier precies gingen doen wisten we eigenlijk niet maar toen de bus halverwege de reis stopte als laatste halte waar gepind kon worden, werden we gedropt in een cafe waar ook ’toevallig’ 🙂 een tour organisatie in zat. Hier hebben we de opties bekeken en besloten te gaan voor een 2 daagse jungle trekking door het regenwoud waarbij we zouden overnachten in een grot.

Nadat we dus besloten en geboekt hadden voor de jungle trekking vertelde de man ook nog dat we wel lange broek en een shirt met lange mouwen moesten meenemen, dit in verband met de vele bloedzuigers die er in de jungle zitten en die nog wel is voor overlast zorgen. Deze had ik dus niet (het pak voor Mount Kinabalu had ik daar achter gelaten omdat dit na 2 dagen zweten niet echt fris meer was).

Op voor Taman Negara

Snel dus nog even gepind, een lange broek en shirt met lange mouwen gekocht en toen bloedzuiger proof op de boot gestapt. De boot zou ons naar Kuala Tahan brengen, het “dorpje” aan de rand van Taman Negara. De boot tocht duurde 3 uur maar dit was voor ons gevoel zo voorbij door het fantastische uitzicht, zo op de rivier en om ons heen torende alleen maar oerwoud hoog boven ons uit. Je ziet wel eens van die filmpjes op televisie over de oerwouden overal op de wereld, maar dit was het echte werk. Ik kan er maar 1 omschrijving voor verzinnen en dat is schitterend.

Na aankomst hebben we snel een hostel gezocht, dit keer een wat luxere omdat we na terugkomst van onze jungle tocht wel een lekkere douche, een goed bed en een kamer met airco zouden kunnen gebruiken, dachten we zo. ’s Nachts begon het heel hard te regenen, iets waar we normaal niet zo op zouden letten maar nu betekende dit dat de kans groot was dat het de volgende ochtend zou stikken van de bloedzuigers in de jungle.

De volgende ochtend zijn we er vroeg, voor vakantie termen, uitgegaan om te ontbijten en nog even voor vertrek naar de Canopy Walk, zo’n mooie touwbrug tussen de bomen in de jungle, te gaan kijken. Tijdens het ontbijt spraken we een Nederlandse jongen die net terug was van de jungle trekking. Hij vertelde dat het ontzettend gaaf was maar toch wel zwaarder dan ze, hij was ook samen met zijn vriendin geweest, hadden verwacht en dat ze wel van te voren mochten zeggen dat het voor ‘geoefende wandelaars’ was.

Taman Negara

Hopen op het beste

Nou zag hij er niet bepaald sportief uit maar toch dachten we allebei even ‘als dit maar goed komt’. 🙂 Na het ontbijt dus even naar de Canopy walk gegaan, dit bleek een beetje tegen te vallen maar ach we kunnen weer wat van ons lijstje strepen zullen we maar denken, Canopy Walk – CHECK !

Toen we hier van terug kwamen moesten we onze tassen opnieuw inpakken want er moest namelijk het een en ander mee wat de organisatie voor ons geregeld had. Te weten : eten(lunch, avond eten, ontbijt en opnieuw lunch, 3 stuks 1,5 liter flessen water, een slaapzak en een bedrol om op te slapen. En dit allemaal per persoon.

We hadden expres een van onze grote backpacks meegenomen en deze kwam nu goed van pas. Hier ging al het eten, 5 flessen water, 2 slaapzakken, 1 bedrol en de schone kleren in. Een klein beetje eten, 1 fles water en der eigen bedrol gingen bij Ellen in een kleine rugzak. Mooie verdeling, vond Ellen. 😉

Voor dat we de boot op mochten moesten we precies aangeven hoeveel we van alles bij ons hadden. Dus hoeveel plastic verpakkingen, hoeveel paar kleren, sokken, batterijen, alles ! Klinkt vreemd maar bij terug komst zouden we gecontroleerd worden en als we dan iets miste kregen we een boete. Vind ik een goede regel want het voorkomt dat mensen dingen die ze niet meer mee terug willen nemen weggooien ergens in het natuurgebied. Daarna werden we eerst 1,5 uur rivier afwaarts gebracht waar onze jungle trekking zou beginnen.

Kleine groep

We hadden een klein groepje met 3 Italianen, een zus met haar 2 broers die beiden niet tot nauwelijks engels spraken, en een Deens stel. Onze gids heeft zich wel voorgesteld maar die naam veranderde als snel in speedy gonzales en later speedy omdat hij in een idioot hoog tempo overal doorheen racete. Na nog snel een lunch in de boot gegeten te hebben begonnen we aan de tocht. We hadden allebei besloten, na overleg met speedy, dat we wel in onze korte broek zouden beginnen en eventueel later, als bleek dat we veel last hadden van de bloedzuigers onze lange broek en shirt aan te trekken.

Na een goed begin waarin speedy al snel veelvuldig op ons en voornamelijk ook de Italianen moest wachten, kwamen we na ongeveer een uur aan bij ons eerste checkpoint. Dit was na 2 km lopen. Onderweg hadden we al een goede indruk van de jungle gekregen en speedy vertelde zo af en toe wat over de dieren, bomen of planten. Bij de checkpoint bleek mijn (en die van vele andere) t-shirt al voor 3 kwart doorweekt te zijn van het zweten. Nu begreep ik ineens waarom we per persoon 4,5 liter water mee moesten sjouwen.

Ik vroeg me toen wel af waarom ik nog een extra lange broek en shirt met lange mouwen had meegenomen. Die gingen echt niet gebruikt worden, hoeveel bloedzuigers er ook zaten, met deze warmte trek ik echt geen lange mouwen aan. Even gecheckt of er ergens bloedzuigers zaten en snel weer verder. Onder het lopen hebben we zoveel mogelijk geprobeerd te genieten van de omgeving, al bleef die gedurende 2 dagen nagenoeg hetzelfde. Omdat we ook goed moesten opletten waar we onze voeten en handen neerzetten en/of plaatsten, dit omdat het glad was op sommige plekken en er nog wel is slangen voor takken worden aangezien, keken we eigenlijk de helft van de tijd naar de grond. Toch hebben we allebei erg genoten van de natuur onderweg.

Taman Negara
Taman Negara

Speedy

Uiteindelijk zijn we na een goede 4,5 uur lopen bij de grot aangekomen waar we zouden overnachten en dit zonder bloedzuigers te hebben opgepikt. Bij de tweede stop moesten we wel even snel wat bloedzuigers uit wat sokken verwijderen maar we waren nog op tijd. Er werd door speedy een mooi zeil op de grond gelegd en hier mochten wij onze slaapplaatsen op maken. Na deze installatie zei speedy dat we ons gingen douchen in de jungle douche. Hij nam ons mee naar een kleine stroompje wat door de jungle liep en gaf ons een grote pan, dit was onze douche zei hij met een grote smile op zijn gezicht. 🙂 Ik moet zeggen dat het ons heel goed beviel die douche. Heerlijk om even in dat koude water te kunnen badderen en even alles, inclusief de bloedzuigers te vergeten ;).

Na onze douche zijn we met zijn allen gaan koken. We aten rijst (wat anders) met groeten en kip curry. Helaas voor ons waren de normale zakjes met smaak voor de groenten op en besloot speedy wat anders toe te voegen. Hij wist alleen niet precies hoeveel hij moest toevoegen. Na wat wikken en wegen besloot hij een flinke klont toe te voegen en zei “ I hope it’s not to spicy for you”. Nou dat was het dus wel. Voor mij althans. Ik had in de jungle al 3 liter vocht verloren van het zweten en begon na de eerste hap direct weer te zweten. 🙂 Dan maar droge rijst en een klein beetje curry zonder de kip. 🙂 Al met al smaakte het uitstekend want van de tocht hadden we behoorlijk honger gekregen.

Onze nachtrust was iets wat onrustig. Ellen die 2 keer ineens heel dicht tegen met aan kroop en zegt “ sjoerd, sjoerd hoor je dat?” beetje bang voor (on)gedierte denk ik en elke keer wakker worden omdat de heup waar je op ligt zeer doet. Zo’n rotsvloer geeft niet echt mee 🙂

Taman Negara

Het ontbijt

Na het ontbijt hebben we alles weer ingepakt en zijn we weer op weggegaan. Vandaag zou het iets minder lang lopen zijn en onderweg zouden we nog stoppen voor de lunch. Deze lunchbreak bleek bijna 2 uur te duren en lag vlak naast een kleine rivier. Tijdens deze stop ontdekte ik dat bloedzuigers via een gat in mijn schoen waren gekropen en nu aan het hoofdmaal wilde gaan beginnen. Ik heb deze bloedzuigers toch even vriendelijk verzocht ergens anders te gaan eten. Verder hebben we even heerlijk gezwommen, afgekoeld, lekkere noodles gegeten en aan het laatste stuk begonnen (al had ik mijn schoenen eerst op bloedzuigers moeten checken). Op de een of andere manier ging het ons de tweede dag beter af dan de eerste. Het was nog steeds warm maar ik hoefde nog maar 2 flessen water mee te slepen. En misschien omdat we gewend raakte aan de warmte en het loop tempo van speedy.

Anyhoe dag 2 verliep een stuk sneller dan verwacht en al snel waren we bij het punt aangekomen waar we opgepikt zouden worden. Een tikje teleurgesteld dat we geen wilde olifanten, zwarte panters of tijgers waren tegen gekomen. Dan maar even kijken of we andere ‘souvenirs’ hadden meegenomen en met souvenirs bedoel ik natuurlijk de wel bekende bloedzuigers.

Ik kwam er bij het uittrekken van de eerste schoen al achter dat ik een bloedzuiger had opgepikt. Een bloedzuigers zat zich vrolijk tegoed te doen aan mijn bloed. Mijn sok was al aardig rood aan het worden. Ach.. na even de sigaret van speedy geleend te hebben was hij er ook snel weer vanaf. Ellen bleek gelukkig net op tijd om de bloedzuigers die zich in haar schoen had verschanst nog weg te kunnen halen voor hij aan zijn hoofdgerecht zou beginnen.

Oerang Asli Dorp

Hierna zijn we met de boot nog langs een Oerang Asli dorp geweest. Dit is een lokale stam die een deal heeft met de regering, voor geld mogen er toeristen rond geleid worden in hun dorp. Ellen en ik wilde dit eigenlijk niet omdat we al vermoede dat het niks zou zijn maar de Italianen wilde graag gaan kijken.

De gids vertelde al dat het normaal gesproken een nomadisch volk is dat van plek naar plek reist in de jungle maar dat deze stam zich hier vast had gevestigd omdat dat makkelijker was voor de toeristen, daar hield het voor ons al op. Verder vertelde hij dat de stam een speciale status heeft in het land zodat bijvoorbeeld de kinderen niet verplicht zijn om naar school te gaan, 95% doet dit dus ook niet.

Na deze rondleiding mochten we nog even met hun voornaamste wapen, de blaaspijp, schieten. Ik, de enige vegetariër van de groep, schoot als enige direct raak :). Hierna werden we terug gebracht en zijn we snel onder de douche gedoken om ons eens grondig te reinigen.

    Meer lezen over Bloedzuigers & Tropisch Paradijs in Maleisië?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven