Sommige plannen ontstaan impulsief. Dat van ons begon op een doordeweekse dinsdag, ergens in maart. De kinderen lagen eindelijk te slapen, buiten tikte de regen tegen het raam, en mijn vrouw keek me aan met die blik die ik meteen herkende: “Zullen we het écht doen?”
We hadden het al vaker geroepen, fantasieën uitgesproken, plannen gemaakt en weer opgeborgen. Maar deze keer voelde het anders. Geen smoesjes meer. Geen wachten tot het ‘perfecte moment’. We gaan. Frankrijk, Spanje, Italië, Griekenland. Drie maanden, twee kinderen, een daktent op het dak en een volle auto.
Wat volgde, was een avontuur vol zon, regen, zand, vermoeidheid, tranen, lol en bovenal herinneringen voor het leven.
Frankrijk – Van de ruige kust tot het warme zuiden
De eerste ochtend van onze reis voelde alles nog een beetje onwennig. Onze oudste, vijf jaar, zat met zijn favoriete dino-knuffel achterin, onze dochter van twee zong onverstaanbare liedjes, en wij? Wij wisselden blikken uit die ergens tussen opwinding en lichte paniek in lagen.
We reden richting Normandië. Regen, files, een navigatiesysteem dat de verkeerde afslagen aangaf. Maar toen we eindelijk de witte kliffen van Étretat zagen, verstomde het gemopper op de achterbank. De kinderen gooiden steentjes in de branding, onze peuter viel bijna om van de wind, en wij lachten om de eerste echte ‘vakantiefoto’ – haar haren in alle richtingen, zijn laarsjes vol zand.
Saint-Malo en de magie van crêpes
In Bretagne logeerden we op een kleine camping, tussen appelboomgaarden en modderplassen. Regen teisterde onze tent, maar Saint-Malo maakte alles goed. We liepen over de imposante stadsmuren, de kinderen vergaapten zich aan oude kanonnen en vissersboten in de haven.
We doken een piepklein crêperietje in, de geur van gesmolten boter en karamel hing in de lucht. De kinderen lepelden hun Nutella-crêpe naar binnen, wij dronken cider. Buiten gutste de regen, binnen was het warm, knus, perfect.
Loirevallei – Kastelen en picknicks
Verder zuidwaarts fietsten we langs de Loire. De zon brak door, onze zoon zat trots voorop in het zitje, onze dochter achterop met haar zonnehoed scheef. We stopten bij een kasteel, aten stokbrood met kaas in het gras, en keken naar vissers op de rivier.
’s Avonds op de camping telden we sterren, de kinderen sliepen diep na een dag vol avontuur, en wij nipten van een goedkope Franse wijn, proostend op dag één van écht loslaten.
Dordogne – Kanovaren en middeleeuwse dorpjes
In de Dordogne sliepen we aan de rivier. ’s Ochtends dreef nevel over het water, de geur van versgebakken croissants vulde de lucht. We huurden een kano, peddelden tussen rotsformaties en kastelen door, de kinderen giechelend tussen ons in.
In Sarlat liepen we over de markt, proefden we walnotenolie en lokale honing, onze peuter kreeg een koekje van een vriendelijke marktvrouw. We voelden de rust, de ruimte, en wisten: dit is precies wat we zochten.
Zuid-Frankrijk – Lavendel en zon
Aan de Côte d’Azur vonden we een camping tussen de pijnbomen. Zinderende hitte, de geur van dennen en zee. We lagen op het strand bij Saint-Raphaël, aten ijs in de schaduw, de kinderen verzamelden schelpen, wij dommelden weg in de zon.
In de avonden luisterden we naar krekels, zaten we bij de tent met wijn en stokbrood, de kinderen in diepe slaap. We voelden ons vrij, vermoeid, en ongelofelijk gelukkig.
Spanje – Siësta, sangria en spontane ontmoetingen
We reden Spanje binnen via de Pyreneeën, de zon brak definitief door, de stemming in de auto klaarde op. Aan de Costa Brava vonden we een camping op een heuvel met uitzicht op zee. We ontbeten met vers fruit, liepen via een pad naar een afgelegen baaitje, de kinderen sprongen van rotsen, wij dobberden in het heldere water.
’s Avonds aten we tapas aan het strand, onze peuter kliedert patatas bravas over haar jurkje, de ober lacht en brengt extra servetten.
Valencia – Fietsen, fonteinen en flamenco
In Valencia fietsten we door het Turia-park, stopten we bij fonteinen, aten we ijs en zagen we een straatmuzikant flamenco spelen. Onze zoon danste spontaan mee, zijn schoenen nat van de sproeiers, zijn lach onvergetelijk.
We aten paella aan de rand van de stad, onze peuter smeerde rijst in haar haar, wij proostten op het leven, op Spanje, op samen zijn.
Andalusië – Witte dorpen en onverwachte dansjes
We slingerden door de bergen van Andalusië, stopten in Frigiliana, een witgekalkt dorp vol bloemen. We dwaalden door steegjes, aten ijs in de schaduw, onze kinderen kregen knuffels van vriendelijke locals.
In Granada bezochten we het Alhambra. Zweet op onze rug, verwondering in onze ogen, de kinderen telden fonteinen en pauwen in de paleistuinen.
’s Avonds struikelden we bij toeval in een dorpsfeest. Flamenco op straat, wij met plastic bekers sangria, de kinderen dansten tussen de locals. De lucht kleurde paars, de sfeer was magisch.
Cádiz – Wind, zee en zandkastelen
In Cádiz streek de rust neer. Brede stranden, windsurfers in de verte, onze kinderen bouwden zandkastelen. We aten churros met dikke chocoladesaus, onze handen plakkerig, onze harten vol.
Op een avond zaten we in de duinen, de zon zakte in de zee, en onze zoon zei: “Papa, dit is beter dan televisie.” Beter dan televisie. Ik glimlachte en knoopte dat voor altijd in mijn hoofd.
Italië – Dolci, dorpjes en de chaos van Rome
Italië begroette ons met zonnebloemen en cipressen. We sliepen op een agriturismo tussen de wijnranken. Onze dochter plukte bloemen, onze zoon rolde van de heuvels, zijn kleren groen van het gras.
We slenterden door Siena, dronken cappuccino op een terras, de kinderen aten gelato, de zon brandde, het leven voelde licht.
Florence – Kunst, cultuur en chaos
In Florence dwaalden we door smalle straatjes, bewonderden we de Duomo, onze peuter sliep op mijn schouder, onze zoon telde marmeren beelden. We aten pizza aan de rivier, het uitzicht schitterde, de kinderen ravotten op een plein.
Rome – Drukte, verdwalen en magie
Rome was heet, druk, overweldigend. Scooters schoten overal tussendoor, kinderen jengelden, wij raakten elkaar kwijt tussen de massa. Maar ook: fonteinen, gladiatoren op straat, ijsjes bij elke hoek, en dat magische moment op de Spaanse trappen, waar de zon onderging en alles stil leek te staan.
Amalfi-kust – Kippenvel op kliffen
De Amalfi-kust was adembenemend en zenuwslopend. Smalle wegen, duizelingwekkende bochten, onze dochter sliep, onze zoon gilde van plezier. We lunchten in Positano, uitzicht over de baai, geur van citroenen, kinderen knoeiden met spaghetti.
’s Avonds keken we vanaf ons balkon naar de sterren, luisterden naar de zee, voelden het leven in elke vezel.
Puglia – Trulli, stranden en eenvoud
In Puglia vonden we rust. Trulli-huisjes als uit een sprookje, verlaten stranden, olijfbomen zover het oog reikte. De kinderen renden door de velden, wij proefden verse burrata, de zon verwarmde onze gezichten.
Griekenland – Eilanden, ezeltjes en eindeloos blauwe zee
We namen de ferry van Bari naar Griekenland. Slapen op een schip, kinderen die over het dek zwierven, sterren boven ons.
Op Lefkas huurden we een wit huis met uitzicht over zee. Ochtenden gevuld met vijgen, middagen in turquoise water, avonden met gyros aan het strand.
Onze zoon leerde snorkelen, onze dochter proefde haar eerste Griekse salade. We vonden verlaten baaitjes, klommen over rotsen, de zon kleurde alles goud.
Peloponnesos – Bergdorpjes en olijven
We trokken verder naar de Peloponnesos. Bergdorpjes, ruïnes, vriendelijke locals die onze kinderen koekjes gaven. We zwommen in afgelegen baaien, aten vers brood met feta, genoten van eenvoud.
Athene – Akropolis en avontuur
Athene sloot onze reis af. Drukte, hitte, geschiedenis. We slingerden met de buggy door straten, aten souvlaki, beklommen de Akropolis, zweet op onze rug, trots in onze harten.
Drie maanden, vier landen, herinneringen voor het leven
We reden 7.500 kilometer, sliepen op campings, in huisjes, op schepen. We lachten, mopperden, huilden, dansten. De kinderen groeiden, wij groeiden, onze liefde groeide.
We leerden:
✔️ Loslaten
✔️ Genieten van kleine dingen
✔️ Vertragen
✔️ Dat reizen met kinderen rauw, eerlijk en magisch is
Zou ik het weer doen? Geen seconde twijfel.
